(پس از خلقت آدم) آدم عرض کرد: ای کاش هـمـه آن ها را یکسان و یک اندازه می آفریدی که داراى یک طبیعت و یک خـلقـت مـی بـودند، و رنگ ها و عمرهایشان یکنواخت می بود، و از لحاظ روزی ها برابر می بودند، تا بـرخـى بر برخى دیگر ستم نمی کردند و هیچگونه حسد و کینه و اختلاف در میان شان پیدا نمی شد. خـدا فـرمـود: .از ایـن جـهت دنیا و آخرت و زندگى و مرگ و اطاعت و معصیت و بهشت و دوزخ را آفریدم و در تقدیر و تدبیر خود اینگونه اراده کردم، به علم نافذی که نسبت به آن ها دارم میان صورت ها و پـیـکرها و رنگ ها و عمرها و روزی ها و اطاعت و معصیت شان تفاوت و اختلاف انداختم، آن ها را بـشـقـى و سـعـیـد، بـیـنـا و کـور، کـوتـاه و بـلنـد، بـا جـمـال و پـست، دانا و نادان، توانگر و مستمند، فرمانبر و نافرمان، سالم و بیمار، زمینگـیـر و بـى آفـت تـقـسیم نمودم تا (هر کس را به قدر استعدادش تکلیف کنم و بقدر اطاعتش پاداش دهم و دسته اى مشاغل سخت و مشکل را عهده دار شوند و نوع انسان باقى ماند و تا) سـالم به نا تندرست بنگرد و مرا بسبب عافیتش شکر گزارد و نا تندرست به سالم بنگرد و دعـا کـنـد و از مـن بـخـواهـد تـا او را عـافـیـت بـخـشم، و بر بلای من صبر کند تا از عطا جـزیـل خـود به او ثواب دهم، و توانگر به فقیر بنگرد و سپاس و شکر من بجا آوَرَد، و فقیر به توانگر بنگرد و دعا کند و از من بخواهد، و مؤمن به کافر بنگرد و براى آنکه هدایتش کرده ام سپاسگزارى من کند. از ایـنجهت آن ها را آفریدم تا در خوشى و ناخوشى و عافیت و گرفتارى و عطا و منعم آن ها را آزمـایـش کـنـم، منم خداوند مالک توانا. من حق دارم همه آنچه را مقدر کرده ام، طبق تدبیر مجرى سازم، و حق دارم آنچه را خواهم بنحویکه خواهم تغییر دهم و بعضى از آنچه را مؤخـر داشـتـه ام مـقدّم دارم و برخى را که مقدم داشته مؤخر کنم. منم خدایی که هر چه اراده کنم انـجـام دهم و از آنچه کنم بازخواست نشوم، و من مخلوقم را از آنچه کنند بازخواست نمایم. امام باقر (ع)
مـردى از امـام بـاقـر (ع) دربـاره ایـن آیه پرسید: ((چون پروردگارت از فـرزندان آدم، از پشت هایشان، نژادشان را برگرفت و آن ها را بر خودشان گواه ساخت کـه مـگـر مـن پروردگار شما نیستم؟ گفتند: چرا تا آخر آیه 172 سوره 7 ـ)) حضرت در حالى که پدرش می شنید پاسخ داد. پدرم به من حدیث فرمود که: خداى عزوجل یک مشت از خاک زمینی که آدم (ع) را از آن آفرید بر گـرفـت و آب گـواراى فـرات بـر آن ریـخـت، و آن را چـهـل صـبـاح به حـال خـود گـذاشـت، سـپـس بـر آن آب شـور و تـلخ ریـخـت و چـهـل صـبـاح دیگر وا گذاشت. چون آن گل خمیر شد، آن را برگرفت و بشدت مالید، آنگاه آدمـیـان مـانـنـد مـور از راست و چپش به جنبش در آمدند، به همگى دستور فرمود به آتش در آیند، اصـحـاب یـمـیـن داخـل شـدنـد و آتـش بـر آن ها سـرد و سـلامـت گـشـت و اصـحـاب شمال از داخل شدن سرپیچى کردند. (از ایـنـجـهـت) اهـل بـیـت عـلیـهـم السـلام عـقـیـده دارنـد کـه رسـول خـدا صـلى الله عـلیـه و آله نـخـسـتـیـن کـسی بـود کـه داخـل آن آتـش شـد (فرمان برد)، و از ایـن بـا بـسـت قـول خـداى جـل و عـز: ((بـگـو اگر براى خداى رحمان فرزندى بود، من نخستین پرستنده بودم 81 سوره 43)).
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
درباره این سایت