(پس از خلقت آدم) آدم عرض کرد: ای کاش هـمـه آن ها را یکسان و یک اندازه می آفریدی که داراى یک طبیعت و یک خـلقـت مـی بـودند، و رنگ ها و عمرهایشان یکنواخت می بود، و از لحاظ روزی ها برابر می بودند، تا بـرخـى بر برخى دیگر ستم نمی کردند و هیچگونه حسد و کینه و اختلاف در میان شان پیدا نمی شد. خـدا فـرمـود: .از ایـن جـهت دنیا و آخرت و زندگى و مرگ و اطاعت و معصیت و بهشت و دوزخ را آفریدم و در تقدیر و تدبیر خود اینگونه اراده کردم، به علم نافذی که نسبت به آن ها دارم میان صورت ها و پـیـکرها و رنگ ها و عمرها و روزی ها و اطاعت و معصیت شان تفاوت و اختلاف انداختم، آن ها را بـشـقـى و سـعـیـد، بـیـنـا و کـور، کـوتـاه و بـلنـد، بـا جـمـال و پـست، دانا و نادان، توانگر و مستمند، فرمانبر و نافرمان، سالم و بیمار، زمینگـیـر و بـى آفـت تـقـسیم نمودم تا (هر کس را به قدر استعدادش تکلیف کنم و بقدر اطاعتش پاداش دهم و دسته اى مشاغل سخت و مشکل را عهده دار شوند و نوع انسان باقى ماند و تا) سـالم به نا تندرست بنگرد و مرا بسبب عافیتش شکر گزارد و نا تندرست به سالم بنگرد و دعـا کـنـد و از مـن بـخـواهـد تـا او را عـافـیـت بـخـشم، و بر بلای من صبر کند تا از عطا جـزیـل خـود به او ثواب دهم، و توانگر به فقیر بنگرد و سپاس و شکر من بجا آوَرَد، و فقیر به توانگر بنگرد و دعا کند و از من بخواهد، و مؤمن به کافر بنگرد و براى آنکه هدایتش کرده ام سپاسگزارى من کند. از ایـنجهت آن ها را آفریدم تا در خوشى و ناخوشى و عافیت و گرفتارى و عطا و منعم آن ها را آزمـایـش کـنـم، منم خداوند مالک توانا. من حق دارم همه آنچه را مقدر کرده ام، طبق تدبیر مجرى سازم، و حق دارم آنچه را خواهم بنحویکه خواهم تغییر دهم و بعضى از آنچه را مؤخـر داشـتـه ام مـقدّم دارم و برخى را که مقدم داشته مؤخر کنم. منم خدایی که هر چه اراده کنم انـجـام دهم و از آنچه کنم بازخواست نشوم، و من مخلوقم را از آنچه کنند بازخواست نمایم. امام باقر (ع)
درباره این سایت